Taylor Swift

Reputation TV is coming και επίσημα.

Κάθομαι στην σκοπιά χαζεύοντας στο κινητό και ξαφνικά βλέπω κάτι να κινείται στο έδαφος. Μαντέψτε.

Σπόιλερ:

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Filippos έγραψε:Κάθομαι στην σκοπιά χαζεύοντας στο κινητό 

κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια

χαχαχαχαχαχαχα

Φιλιπφλοπ will say it’s not true

Αν μια νέα version ενός album που έχει κλείσει 2 μήνες κυκλοφορίας είναι ικανή να σε μπλοκάρει από το #1 την εβδομάδα του ντεμπούτου (που είναι η πιο δυνατή), δεν ευθύνεται η Taylor.

Άντε κάλε ποιος τα λέει αυτά. Λογικά ο συγκεκριμένος είναι κάποιος άξεστος χειτερ και οχι music lover και σοβαρός μουσικός δημοσιογράφος.

Ναι τι ; Τα λέμε στην 8η εβδομάδα της Billie.

The new releases bring the total number of TTPD variants to 34.



But it’s likely that Swift has attracted ire for her TTPD reissue strategy simply because she’s done it so many times, in so many different flavours, to the point that even the most apologetic fans have reached the end of their tether. That she seems to reissue TTPD specifically to best smaller artists – and, notably, smaller female artists – creates the image of Swift as Goliath attempting to crush Charli’s hedonistic, gothy David. Even if she simply is releasing deluxe versions on a whim, the damage in the eyes of fans and onlookers is done; in the harshest light, you could say that her apparent constant drive for commercial dominance makes her Taylor’s Version album re-recordings, framed as an attempt to once again own her music after the masters of her first six albums were sold against her will, look like a bad-faith justification for yet another series of album reissues.


I consider myself a fan of both Charli and Swift. To me, the most concerning aspect of Swift “wanting [success] more than anyone”, as Del Rey put it, is the idea that her commercial drive is outpacing the meticulous songcraft and image control that made records like 2012’s Red and 2010’s Speak Now era-defining classics. For Swift, it seems that creative success is no longer as satisfying as selling the most records and spending the most weeks at No 1.(Preach, πραγματικά PREACH!!!!!!!) Part of the reason TTPD feels like one of her most enervated records – with the critical response to prove it – is that, at 30 songs, it is overblown and distended, its many bonus tracks seemingly only serving to juice its weekly streams.



https://www.theguardian.com/music/article/2024/jun/14/taylor-swift-may-have-captured-the-charts-but-charli-xcx-captured-the-zeitgeist?CMP=twt_a-music_b-gdnmusic

Θέλω ειλικρινά να μπει σε villain mode και κάθε φορά που υπάρχει νέα κυκλοφορία να βγάζει διαφορετική version και να τους μπλοκάρει όλους από το #1.

Filippos έγραψε:Θέλω ειλικρινά να μπει σε villain mode και κάθε φορά που υπάρχει νέα κυκλοφορία να βγάζει διαφορετική version και να τους μπλοκάρει όλους από το #1.

Εντωμεταξύ έχει ήδη μπει σε αυτό το mode..

Τουλάχιστον είναι λίγο κοινή παραδοχή ότι είναι πολύ μέτριο άλμπουμ.
Πάντως έχει μέσα κάποια λίγα κομμάτια που είναι πάρα πολύ ωραία.
Θα μπορούσε να είναι ένα δυνατό 10 track άλμπουμ με συνοχή χωρίς επαναλήψεις κλπ.

Γενικα νιώθω πως η Taylor το έχει χάσει λίγο καλλιτεχνικά μετά την μεγάλη επιτυχία που βιώνει από το 2020.
Χρειάζεται επειγόντως ένα διάλειμμα

Το έχω ξανά πει. Επιβάλλεται με το τέλος του tour και την ολοκλήρωση των rerecordings να εξαφανιστεί μία διετία τουλάχιστον.

Συμφωνώ.

Μόλις έμαθα ότι το έγραψε η Τευλορ

αρκεί να το ακούσεις μια φορά