Beyoncé

Deva ju
Drunk in love
Freedom

Filippos έγραψε:Forward

Kostas_1 έγραψε:Energy

Αυτά τα δύο -ασχέτως με το αν θα τα επέλεγα ή όχι- θα τα καταγράψω ως προσωπικές νίκες σ αυτό το φόρουμ

Leonidas έγραψε:To Videophone το ξέχασες ή εσκεμμένα δεν μπήκε;

Σπόιλερ:

Ε κι άλλα δεν έβαλα. Όχι μόνο το videophone. Έβαλα κάποια από αυτά που θεωρώ πιο ωραία και πίστευα ότι θα τα ξέρατε.

Τις τελευταίες μέρες όλο και περισσότερα reaction videos του Lemonade και του BEYONCÉ, εμφανίζονται στο youtube, από κόσμο που απλά δεν είχε ασχοληθεί τότε. Και όλοι σχεδόν απορούν γιατί δεν είχαν ασχοληθεί τόσο καιρό και αποθεώνουν και τα δύο. Κάποιο justice!!

Beyoncé for CR Fashion Book 2024



“At the dawn of a new Renaissance, Beyoncé is gearing up for her next evolution”

Κλαίω με το tl μου κάθε φορά που γίνεται κάτι

Like για το Ριανα ποστ

oberlina έγραψε:Like για το Ριανα ποστ

Όλα τα βλέπεις

*heartattack*

Filippos έγραψε:Είδα στον ύπνο μου ότι παίχτηκε beef με Gaga.
Επίσης η Bey κέρδισε το Song Of The Year, ενώ η Gaga το Album Of The Year στα επόμενα Grammys.

Bookmarked.

Ακολουθεί κείμενο #κατιδικαμου

Disclaimer: δεν είμαι μουσικός, οπότε θα μιλήσω κυρίως για την αίσθηση που εισπράττω. Επίσης μου αρέσει να 'αποδομω' και να παρατηρώ (όσο μπορώ) τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένο ένα κομμάτι (ή και μια ταινία κλπ κλπ)

Τα τελευταία χρόνια κάπως έχω πιάσει τον εαυτό μου να συνδέεται αρκετά (ή μπορεί να έχω αρχίσει να παρατηρώ περισσότερο) με τις χαμηλές συχνότητες. Αναφέρομαι στη μουσική. Το μπάσο ως όργανο θεωρώ πως δίνει βάθος σε ένα κομμάτι και πως (ίσως) είναι αυτό που θα μπορούσε να δένει όλα τα υλικά του κομματιού. Ή τελοσπαντων αισθάνομαι πως ευθύνεται για ένα μέρος της "ατμόσφαιρας" ενός κομματιού.

Και έρχομαι στο θέμα:
Αυτός είναι ο λόγος που εκτιμώ άπειρα το I'M THAT GIRL. Η μπασογραμμή + τα τύμπανα + η λούπα από το φωνητικό sample στην εισαγωγή = eargasm για μένα. Ε μετά μπαίνει και η Beyonce και ξεκινάει ο χαμός.

Για όποιον ενδιαφέρεται να καταλάβει τι προσπαθώ να πω με μπακάλικο τρόπο, βάζω ένα instrumental (όχι επίσημο. Είναι φτιαγμένο από κάποιον φαν υποθέτω - οπότε έχει ατέλειες).


Εν ολίγοις: justice for I'M THAT GIRL.

Χαμηλές συχνότητες δεν μου αρέσουν, μου αρέσει να είναι νορμάλ η παραγωγή. Της Taylor Swift και της Billie Eilish είναι lofi και πολλά ακόμα το πάνε προς εκεί.Επίσης όταν κάνουν τις εντάσεις 98-99db ακόμα και σχεδόν 100db με flat κυματομορφή ακούγεται πολύ σκληρός ο ήχος. Για μένα το ιδανικό θα ήταν τα 95-96db το πολυ και όχι normalizing. Και τέλος είτε βινύλιο είτε cd είτε digital στις ψηφιακές πλατφόρμες, είναι το ίδιο. Η τέρμα ένταση κ το μπάσο κρύβουν όλες τις λεπτομέρειες κ τη μαγεία του κάθε τραγουδιού

thebest20 έγραψε:Χαμηλές συχνότητες δεν μου αρέσουν, μου αρέσει να είναι νορμάλ η παραγωγή. Της Taylor Swift και της Billie Eilish είναι lofi και πολλά ακόμα το πάνε προς εκεί.

Δεν νομίζω ότι αυτό που προσπαθώ να περιγράψω έχει να κάνει με lofi. Εκτός αν θέλεις μου εξηγήσεις κάτι που δεν έχω καταλάβει. Επίσης τι σημαίνει νορμάλ παραγωγή;

thebest20 έγραψε: Η τέρμα ένταση κ το μπάσο κρύβουν όλες τις λεπτομέρειες κ τη μαγεία του κάθε τραγουδιού

Με συγχωρείς, έχεις ακούσει την δισκογραφία της Beyoncé και το λες αυτό; Δεν κρύβεται καμία λεπτομέρεια. Εγώ ως απλός ακροατής ακούω σχεδόν όλα τα elements. Τα οποία συνήθως είναι και περισσότερα σε σχέση με κομμάτια άλλων καλλιτεχνών που κυκλοφορούν.

Το να βασίζεται ένα κομμάτια κυρίως στην μπασογραμμή (το I'M THAT GIRL είναι ένα μόνο παράδειγμα - δεν είναι όλα τα κομμάτια της Bey έτσι) δεν το κάνει φθηνότερο ως κομμάτι. Ίσα ίσα είναι ένα άλλος τρόπος να πεις την "ιστορία" που θελεις.