Me & The Artist

Μιας και μιλάμε τα swifties θα ήθελα να ακούσω για  @filis και Taylor Swift.

Δεν θα πρωτοτυπήσω. Κι εγώ με το I Knew you were trouble την πρόσεξα. Μέχρι τότε την ήξερα αλλά δεν είχα ασχοληθεί σχεδόν καθόλου. Είδα λοιπόν μια μέρα τυχαία το clip στο Mad, μου άρεσε, έψαξα και video με εμφανίσεις της στο Youtube και κάπως έτσι λίγες μέρες μετά αγόρασα το Red. Ε μετά ήρθε το 1989 και έγινα επίσημα fan.
Την ξεχωρίζω γιατί δεν μοιάζει με καμία άλλη, μου αρέσει που για το μέγεθος της επιτυχίας της είναι χαμηλών τόνων, που είναι τόσο παραγωγική, για την τέλεια σχέση που έχει με το κοινό της. Επίσης παρόλο που κάποιοι ισχυρίζονται ότι πασχίζει με κάθε τρόπο να πετύχει την πρωτιά, σε μένα ως ακροατή αυτή η αγωνία δεν φτάνει. Και φυσικά γιατί πάνω απ' όλα μου αρέσει η μουσική της. Για μένα όσοι γράφουν μουσική έχουν ένα πλεονέκτημα παραπάνω.
Αυτά!

Προκαλώ @oberlina με Christina Aguilera.

Leonidas έγραψε:

ChristosSav έγραψε:
Και εννοείται πως για γούρι θα ξεκινήσω με τον Φίλιππο για να πάει καλά το τοπικ.

Σαν να καλείς τη Βίσση για ποδαρικό Πρωτοχρονιάς

Σπόιλερ:

κλαιωωω

@V.I.P. πότε έγινες φαν της Δέσποινας;
Με έκανες να απορήσω τώρα στο τοπικ του Βοτανικού χαχα

εντωμεταξύ νιώθω σουπερ αρχαία που όλοι την γνωρίσατε από το I knew you were trouble.. ενώ εγώ είχα προλάβει μέχρι και "πρεμιέρα" του you belong with me ως φαν 

Leonidas έγραψε: @V.I.P. πότε έγινες φαν της Δέσποινας;
Με έκανες να απορήσω τώρα στο τοπικ του Βοτανικού χαχα

Ναι όχι ένα δίκιο το έχεις
Θυμάμαι το 2013 να βλέπω τον ελληνικό τελικό της Eurovision και να την ακούω να λέει ότι ειδε της γιαγιάδες στη Eurovision και πήρε την Κοκκίνου και της είπε να πάνε κι εκείνες σε 20 χρόνια. Εγώ θεωρώντας πως είναι κοντά με τη μάνα μου στην ηλικία, νόμιζα πως τότε ήταν στα 30s της οποτε και μου φάνηκε περίεργο το σε 20 χρόνια  Μετά από κουβέντα με την αδερφή μου και αναζητηση στο Google κατάλαβα πως ήταν στα 40s της και συνομήλικη με τον πατέρα μου εν τελει
Μετά με κέρδισε στο Voice, υποστήριζα και φανατικά Λιόλιου που τη βοηθούσε και προωθούσε πολύ η Δέσποινα κλπ κλπ. Παρόλα αυτά θυμάμαι τότε να έχει βγάλει το Χανω Εσένα και να λέω πως δεν θυμίζει πολύ Βανδή σαν φωνή αυτό που ακούω. Την είχα ψιλοκατηγορησει για πλαστικές χωρίς να είμαι συγκεκριμένος( δε θυμάμαι τι ακριβώς είχα πει) και η καθηγήτρια των Γαλλικών( έκανα ιδιαίτερα) μου είχε πει κάτι του τύπου «πάντα είχε ζυγωματικά η Βανδή» κλπ. Θολές αναμνήσεις είναι αυτές. Ο κολλητός μου κάποια στιγμή μες στην τάξη άκουγε μουσική και γίνεται η εξής στιχομυθία 
-Τι ακούς;
-Στα Δωσα όλα και έμεινα στον ασσο
-Και ο Νάσος το ξέρει πως θα πας σπίτι του;
Ήμουν χιουμορακι από μικρός Αυθόρμητη απάντηση της στιγμής.
Ε νομίζω κόλλησα γιατί εκείνο το καλοκαίρι είχε έρθει Τζια και ήθελα οπωσδήποτε να την δω και κατέληξα να τη δω για λίγα δευτερόλεπτα σε τελείως ανύποπτο χρονο. Μου είχε κάνει εντύπωση το ύψος της γιατί νόμιζα πως ήταν ψηλή
Το ίδιο καλοκαίρι, δε θυμάμαι αν ήταν πιο πριν η πιο μετά, είχα βρει ένα torrent με όλη τη δισκογραφία της ως το Σελαβι. Ε και σιγά σιγά ξεκίνησα να την ανακαλύπτω. Λίγους μήνες μετά είχα γίνει φαν.

Α πέρα από τον μύκητα του @Chronis θα έχουμε και τον Νάσο τώρα. 

Steliosg έγραψε:Προκαλώ @oberlina με Christina Aguilera.

Χμμ... ουσιαστικά η επαφή μου με την ξένη μουσική ξεκίνησε μέσα από την Rihanna και την περίοδο A Girl Like Me & Good Girl Gone Bad. Από τότε δηλαδή θυμάμαι καθαρες προσλαμβάνουσες. Μέσα από την Ριρι άρχισα να μαθαίνω τα πάντα και απέκτησα επαφή με τα μεγάλα ονόματα της εποχής Beyonce, Timberlake, Christina κτλ. 

Το πρώτο era της που αναγνωρίζω και άκουγα, έβλεπα τα βιντεο και τα live της ήταν το Back to Basics. Τότε είχα ανακαλύψει και την Brintey (την ήξερα και από πριν ίσως) και ήμουν φουλ φαν. Είχα δει ΟΛΟ το youtube που ήταν Britney related και όταν το τελείωσα κάπως έφτασα και σε κάποια funny videos της Christina. Εκεί είδα κάτι που δεν είχα δει στην Κριστίνα που έβγαζε μια πολύ ενήλικη περσόνα με το B2B. Είδα μια fun, νέα και πολύ κουλ πλευρά της και κάπως άρχισα να την συμπαθώ πέρα από το μουσικό επίπεδο. Όμως με μπέρδευε πολύ η καριέρα της γιατί είχε πολλά διαφορετικά λουκ και σε εκείνη την ηλικία δεν μπορούσα να τα βάλω σε τάξη στο μυαλό μου ή κυρίως να συνδεθώ με το "brand" της... το οποίο ουσιαστικά δεν υπήρχε.

Την είχα από πάντα στο μυαλό μου ως μια απίστευτη otherworldy φωνάρα... είχα δει και από παλιά ένα κλιπ που κυκλοφορούσε τότε που κρατάει μια νότα 30 δευτερόλεπτα και οκ... την είχα σε ψηλά standard ως μια "σοβαρή" "μεγάλη" τραγουδίστρια και όχι ως ένα pop idol που μπορεί να αφορά my child & teenage ass.  

Το πρώτο της άλμπουμ που άκουσα ήταν το stripped.  Δεν θυμάμαι πως.... Ιιιιισως επειδή να το είχε αναφέρει η Selena Gomez ως έμπνευση του Revival. Απλά θυμάμαι ότι αμέσως διαπίστωσα ότι αυτό που ακούω δεν είναι ένα απλό ποπ άλμπουμ αλλά ένα κλασσικό άλμπουμ. Δεν έγινα αμέσως stan. Απλά γυρνούσα ξανα και ξανά με τον καιρό σε αυτό το άλμπουμ. Άρχισα να βλεπω εμφανίσεις της από εκείνη την εποχή και όλα έγιναν σταδιακά. Έβγαλε έπειτα το Liberation. Στην αρχή το αγνόησα. Μετά το άκουσα, μου άρεσε και είπα να ακούσω την δισκογραφία της από την αρχή. Άρχισα να βλέπω και live εμφανίσεις της και Game over... εκεί απλά το ερμηνευτικό της ταλέντο με έπιασε εντελώς απροετοίμαστη. 

Η Rihanna είχε βγει στην σύνταξη και πολύ απλά η Christina έσβησε τους πάντες και τα πάντα.

Είχα δει και Burlesque 2-3 φορές όταν είχε βγει.. αλλά δεν ήμουν φαν. Απλά μου άρεσε γιατί μου αρέσουν τα μιούζικαλ και obviously οι μεγάλες φωνές

Ώστε δεν είσαι τόσο παλιά fighter. Ενδιαφέρον.

Εγώ θα απαντήσω μόνος μου για να ξεχρεωνω με τα sos.

Me & Beyoncé.

Πρόλαβα τις Destiny's Child στα ντουζενια τους. Τα κομμάτια ήταν πολύ γνωστά. Κανένα δεν ήταν -τοτε- πολύ αγαπημένο μου αλλά σχεδόν όλα μου άρεσαν. Ξεχώριζα το survivor. Μετά η Bey έκανε solo καριέρα και το Crazy In Love ήταν νούμερο 1 σχεδόν παντού κι εγώ απορούσα γιατί. Μου άρεσε αλλά τότε το θεωρούσα υπερεκτιμημένο. Για τα επόμενα λίγα χρόνια πάντα έφταναν κομμάτια στα αυτιά μου -καποια απ' αυτά μου άρεσαν κιολας- γιατί ήταν και σε εμπορικό peak αλλά την θεωρούσα μια pop/rnb star της σειράς. Γι'αυτό και δεν πήγα όταν το I Am Tour είχε έρθει στην Ελλαδα. Δεν είχα αγοράσει ποτέ κανένα album της. Και η χροιά της -ειδικά στις μπαλάντες- μου φαινόταν λίγη. Πάντοτε όμως εκτιμούσα τις φωνητικές και χορευτικές της δυνατότητες αλλά μέχρι εκεί.

Το 2013, φυσικά και μου τράβηξε την προσοχή το surprise release γιατί έγραφαν παντού όλοι γι'αυτό. Το άκουσα και μου άρεσε αρκετά. Δεν είχα δει όμως το visual του. Μέχρι εκεί όλα κανονικά.

Και ξαφνικά το 2016 σκάει το teaser του Lemonade ως event στο HBO χωρίς να ξέρει κανείς τι είναι αυτό. Album; Ταινία; Απλά έσκασε ένα teaser με περίεργες/ενδιαφέρουσες εικόνες. Και βλέπω το visual του Lemonade και από εκεί ξεκινάει και η σύνδεσή μου.  Ήμουν και πιο μικρός και αυτό μου φαίνονταν ως αντί εμπορική επανάσταση - που στην πραγματικότητα ήταν το αντίθετο. Μου άρεσε τόσο πολύ μουσικά και οπτικά που έπρεπε οπωσδήποτε να μελετήσω το φαινόμενο Beyoncé. Ακόμα μετανιώνω που δεν πήγα στο Formation World Tour μιας και τότε ξεκινούσε το κεφάλαιο για μένα οπότε ουσιαστικά δεν πρόλαβα. Είδα τα visuals του προηγούμενου album και μου άρεσαν φουλ όλα.Στο μεταξύ έμεινε έγκυος πάλι και ήξερα πως θα αργήσουμε να έχουμε υλικό. Μετά βγήκε το Homecoming και, οκ, είναι από τα καλύτερα live που έχω δει νομίζω. (Να σημειωθεί πως δεν άκουγα καθόλου τέτοια μουσική το 2016.)

Παρ όλα αυτά μέχρι και το Renaissance έβγαλε διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα. Κάποια collabs, το album με τον Jay Z -που τότε δεν μου άρεσε και πολύ, πλέον μου αρέσουν κάποια κομμάτια αρκετά, και φυσικά το κορυφαίο για εμένα Black Is King.

Και έρχεται η στιγμή του Renaissance. Το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Το θεώρησα genius. Και ακόμα το θεωρώ. Αρκετά μακριά από το είδος τους μουσικής που θα έβαζα ν ακούσω αλλά οι παραγωγές ήταν σε τέτοιο επίπεδο που δεν πίστευα στα αυτιά μου και στα ακουστικά μου χαχαχα. Ε φυσικά έκλεισα για το RWT και εκεί ήρθε και απογειώθηκε η φάση μου. Αν δεν πήγαινα στον τελευταίο σταθμό στην Ευρώπη, σίγουρα θα έκλεινα κι άλλα εισιτήρια. Δεν πειράζει στο επόμενο αν όλα πάνε καλά, θα προσπαθήσω να κάνω ένα μικρό τουρ - όσο μου το επιτρέπει εκείνη η περίοδος της ζωής μου.

Κι άλλα θα μπορούσα να πω αλλά νομίζω φτάνει για την ώρα.

Α θα σου έλεγα το βράδυ. Μας πρόλαβες.

Filippos έγραψε:Ώστε δεν είσαι τόσο παλιά fighter. Ενδιαφέρον.

Fighter όχι αλλά ήταν από τους καλλιτέχνες που παρακολουθούσα πάντα ως music fan. 

Τότε ήμουν Rihanna Navy, Belieber, Selenator, Lovatic... που χώρος για Αγκιλέρα 

ChristosSav έγραψε: Γι'αυτό και δεν πήγα όταν το I Am Tour είχε έρθει στην Ελλαδα. Δεν είχα αγοράσει ποτέ κανένα album της.

ήμουν μια σκατίτσα και όχι μόνο είχα πάει στο τουρ αλλά αγόραζα και τα άλμπουμ της 

πως τα φέρνει η μοίρα ρε

oberlina έγραψε:

ChristosSav έγραψε: Γι'αυτό και δεν πήγα όταν το I Am Tour είχε έρθει στην Ελλαδα. Δεν είχα αγοράσει ποτέ κανένα album της.

ήμουν μια σκατίτσα και όχι μόνο είχα πάει στο τουρ αλλά αγόραζα και τα άλμπουμ της 

πως τα φέρνει η μοίρα ρε

Τέλειο.

Άρα ούτε ο Χρήστος είναι τόσο παλιός beyhive. Γελάω που σε εκνεύριζε η επιτυχία του Crazy In Love και θεωρούσες την Bey μια τραγουδίστρια της σειράς.

Θα ήθελα να μάθω για @ChristosSav και Δέσποινα Βανδή. Πιο πολύ έχω περιέργεια να μάθω αν ως fannatic υπήρξε περίοδος που να είχες αρνητικά συναισθήματα απέναντι στη Δέσποινα. Πιο παλιά έγραφε στο φόρουμ κι ένας άλλος fannatic και διάβαζα με πολύ ενδιαφέρον τις κριτικές του για τη δισκογραφία της Δέσποινας.

Filippos έγραψε:Θα ήθελα να μάθω για @ChristosSav και Δέσποινα Βανδή. Πιο πολύ έχω περιέργεια να μάθω αν ως fannatic υπήρξε περίοδος που να είχες αρνητικά συναισθήματα απέναντι στη Δέσποινα. Πιο παλιά έγραφε στο φόρουμ κι ένας άλλος fannatic και διάβαζα με πολύ ενδιαφέρον τις κριτικές του για τη δισκογραφία της Δέσποινας.

Ωραία ερώτηση.

Λοιπόν θυμάμαι τη Δέσποινα από τις Προφητείες (εγώ 10 χρονών τότε) και μετά. Βέβαια τότε ακούγονταν και το κομμάτια από τις Δέκα Εντολές αλλά η πρώτη πρώτη εικόνα που θυμάμαι στην τηλεόραση ήταν το κλιπ του Γιατρικού. Το οποίο και φυσικά μου άρεσε φουλ τότε. Επίσης γινόταν και ένας χαμός στο σχολείο με το συγκεκριμένο album και στα αντίστοιχα parties. Μια πολύ πολύ καλή μου φίλη -η οποία ακόμα και σήμερα είναι σημαντική μου φιλη- ήταν ακραία φαν και έτρεχε παντού. Τώρα βέβαια δεν ασχολείται καθόλου.

Μια σημαντική -ας πούμε- στιγμή ήταν που πήγα στην γιορτή των Αγγέλων στην Θεσσαλονίκη με το περιβόητο κόκκινο φόρεμα. Είχα σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο στην πλατεία Αριστοτέλους αφού ως παιδί σκαρφάλωνα παντού και είδα το live από εκεί.

Φαν ποτέ δεν ήμουν. Και αν δεν κάνω λάθος δεν παίζει να έχω κάνει και κανένα shade ποτέ. Κρατάω μια πισινή γιατί γράφω στο fannatics χρόνια οπότε μπορεί να έχω πει και κάτι που δεν θυμάμαι. Σε λάιβ συζητήσεις ε σίγουρα θα έχω πει κάτι χιουμοριστικά μέσα στα χρόνια. Αλλά η κόντρα σαν κόντρα ποτέ -αλλά ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ- δεν με απασχόλησε γιατί γενικά δεν με πολυαπασχολούν τέτοια πράγματα

Μια άλλη στιγμή που ίσως αξίζει να αναφέρω είναι η παρουσία της Δέσποινας στο The Voice. Μου είχε κάνει πολύ καλή εντύπωση ο λόγος της και η επιχειρηματολογία της, κι εκεί κάπως εκτίμησα την προσωπικότητά της.

Αν και στην πραγματικότητα ακούω ελάχιστη ελληνική μουσική, την δισκογραφία της Δέσποινας την έχω ακούσει ολόκληρη γιατί ως φαννατικ πάντα κάπως ερχόταν στο προσκήνιο το θέμα. Βέβαια κάποια albums δεν τα θυμάμαι ολόκληρα (τα μετά του Φοίβου πχ) αλλά όλα τα εχω ακούσει. Επίσης υπάρχουν αρκετά cd της στη δισκοθήκη μου. Εδώ γράφτηκα από το Just και μετά κυρίως από περιέργεια για να δω τι συζητιέται εδώ για την κοινή εμφάνιση. Έμεινα για λίγο καιρό, έγραψα και κάποιες δισκοκριτικες, οπότε ίσως να εννοείς εμένα με αυτό που είπες - εκτός αν ήταν πιο παλιά, τότε δεν ήμουν εγώ.

Τέλος να πω πως υπάρχουν αρκετά κομμάτια της που μου αρέσουν.