Taylor Swift

Κι εγώ πιστεύω ότι το Folklore ήταν πρόταση. Μην κοιτάς που δεν το έγραψα.

Σπόιλερ:

Κλαίω με όλους σας
Vandicted = best greek pop culture community

Kostas_1 έγραψε:Προσπαθώ πολυ να καταλάβω πως το break my soul ή το cuff it πήγανε τη μουσική της 3 βήματα παραπέρα , αλλα δεν βρίσκω τιποτα περα απο δυο basic τραγουδάκια

Ναι γιατί τα Thique, Pure/Honey, Cozy, Alien Superstar, Virgos groove είναι τραγούδια που υπάρχει περίπτωση να ακούσεις κ από τις υπόλοιπες

Πάρτε το αλλιώς. Ακούστε λίγο το renaissance ολοκληρωμένα και με πιο δεκτικό αυτί. Σκεφτείτε σε ποια χρονική περίοδο βγήκε, τι εκφράζει, τι και γιατί κάνει sample.

Το Midnights είναι ένα καθαρά τειλοριστικο άλμπουμ. Είναι προσωπικό και καλογραμμένο. Καμία σχέση τι προσφέρει το ένα άλμπουμ με το άλλο.

LMFAOOOO
Filippos ate y'all behives up.

Με επιβεβαιώνεις κατά κάποιο τρόπο με αυτή σου την απάντηση. Είναι ένα album που κάνει reference μια συγκεκριμένη κουλτούρα και εποχή. Δεν αντιγράφει την μουσική άλλων αλλά την χρησιμοποιεί ως tribute/τιμητικά. Πολύ κοντά στο τι έκανε η Xtina στο Back to Basics που έχει αρκετά samples από τραγούδια των 60s. Προσωπικά το βρίσκω υπέροχο και θεωρώ πως δείχνει έναν καλλιτέχνη με βαθιά μουσική γνώση και vision. 

Filippos έγραψε:Ναι όμως τα πρωτότυπα δεν παύουν να είναι αυτά που προσφέρουν στη μουσική περισσότερο, οπότε δεν καταλαβαίνω την όλη λογική. Επίσης οκ να χρησιμοποιούμε samples σε 2-3 τραγούδια για το tribute που λες, αλλά όχι ολόκληρο το άλμπουμ. Ειδικά όταν κάποια από τα πρωτότυπα είναι πολύ γνωστά!
Πάλι βέβαια δεν καταλαβαίνω γιατί προσφέρει περισσότερα από κάτι καινούργιο.

Διαφωνώ για πολλούς λόγους. Κυρίως γιατί όταν είσαι a-list καλλιτέχνης και κάνεις μια τέτοια επιλογή φέρνεις σε επαφή με αυτή την μουσική μια μεγάλη μερίδα κοινού που μπορεί ποτέ να μην την γνώριζε αλλιώς. Τέσπα για εμένα αυτό που μετράει είναι intention του sample. Αν είναι να χρησιμοποιήσεις το παλιό τραγούδι για ένα εύκολο χιτ προφανώς και δεν συμφωνώ. Αλλά σε καμία περίπτωση το R δεν κάνει αυτό το πράγμα. 

Δεν είναι καινούργιο vs sample εδώ το θέμα. Αλλά δυο συγκεκριμένα άλμπουμ. Για παράδειγμα το CA της Αγκι ορίτζιναλ μουσική είναι αλλά σαν άλμπουμ δεν θα έλεγα με τίποτα ότι προσφέρει πιο πολλά από το B2B που έχει πολλά samples. Δεν λέω ότι το midnights δεν προσφέρει τίποτα στον ακροατή. Αγαπώ την Τέιλορ και μου αρέσουν τα άλμπουμ της. Απλά παραδέχομαι ότι το R το άκουσα με πολύ παραπάνω ενδιαφέρον και περιέργεια στην πρώτη ακρόαση γιατί αυτό που άκουγα ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό.

Filippos έγραψε:Ναι όμως τα πρωτότυπα δεν παύουν να είναι αυτά που προσφέρουν στη μουσική περισσότερο, οπότε δεν καταλαβαίνω την όλη λογική. Επίσης οκ να χρησιμοποιούμε samples σε 2-3 τραγούδια για το tribute που λες, αλλά όχι ολόκληρο το άλμπουμ. Ειδικά όταν κάποια από τα πρωτότυπα είναι πολύ γνωστά!
Πάλι βέβαια δεν καταλαβαίνω γιατί προσφέρει περισσότερα από κάτι καινούργιο.

Αν δεν έδινε τα credits ούτε που θα καταλαβαίνατε ποια κομμάτια κάνει sample. Κι αυτό γιατί πολύ απλά , δεν είστε κομμάτι αυτής της κουλτούρας (μάλλον) , δεν σας αφορά , δεν σας εκφράζει και δεν έχετε μεγαλώσει μέσα σε αυτήν. Όσοι πληρούν αυτά τα κριτήρια, αντιλαμβάνονται πόσο κλασικ είναι αυτό το άλμπουμ για αυτή την κοινότητα από τη στιγμή που κυκλοφόρησε. Αυτο τον σκοπό είχε , και αυτό πέτυχε.
Επίσης, πήρε στοιχεία απο αλλά τραγούδια κτλ και έκανε κάτι αγνώριστο, κατι καινούργιο, κάτι που δεν έχει ίσως ξαναγίνει (οι κριτικοί δυσκολεύονταν να το εντάξουν σε κάποιο είδος γιατί πολύ απλά ακούγεται σαν πολλά είδη ταυτόχρονα ). Basic λοιπόν είναι σίγουρα για κάποιον που δεν καταλαβαίνει τι ακούει στην πραγματικότητα!
Εμένα το midnights μου θυμίζει λίγο lover, λίγο 1989...
Μου άρεσαν αυτα, άρα μου αρέσει κι αυτό. Η επαναληψιμότητα αυτη είναι πιο έντονη στα αυτιά μου απ ότι τα samples του Renaissance πάντως.

Σας είπα που μια φορά έπαιζε στο ΙΚΕΑ το I Feel love και εγώ από μέσα μου τραγουδούσα τους στίχους του Summer renaissance;

Το ότι χρησιμοποιείς samples σε ένα κομμάτι δεν το κάνει ευκολότερο στην σύνθεσή του, από ένα κομμάτι που απλά έχεις βρει μια μελωδία στο πιάνο, πέντε στίχους και μπαίνεις στούντιο. Μάλλον το κάνει δυσκολότερο μιας και η σύλληψη του απαιτεί (πολύ απλά θα το πω) ταλέντο στη σύνθεση. Επίσης το να χρησιμοποιείς samples δεν σημαίνει ότι αντιγράφεις κάποιο κομμάτι. Περνάς ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ από όλα τα στάδια που περνάνε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια στη σύνθεσή τους, απλώς προσθέτεις samples στην παραγωγή. Είναι ένα στάδιο επιπλέον. Ένα layer ακόμα. Το γεγονός ότι η Βey πήρε και έδωσε πίσω τα credits σε μια κοινότητα που ποτέ κανείς δεν δίνει πίσω - φέρνει την κουλτούρα αυτή στο επίκεντρο και την κάνει mainstream (όχι με την κακή έννοια) dance, δίνοντάς μας ταυτόχρονα ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ κομμάτια. Ακόμα και το Summer Renaissance που μοιάζει να βασίζεται πολύ στο I Feel Love, στην πορεία κάνει μια φανταστική τρίπλα και το πάει σε άλλο επίπεδο. Καλά θα μπορούσα να γράφω σεντάνια τώρα αλλά είμαστε στο topic της Taylor και θα είναι παντελώς άσχετο.

Βασικά το όλο concept είναι DJ mix. Για αυτό έχει τόσα πολλά sample και όλα τα τραγούδια συνδέονται με transitions.